نقد و برسی بازی ryse son of rome

بررسی بازی Ryse: Son of Rome

سونی و مایکروسافت، همه می‌دانستند که به‌زودی انقلابی نو در گرافیک بازی‌های ویدیویی به راه خواهد افتاد.

مدت‌ها بود طراحان بازی‌های ویدیویی از این 2 شرکت گلایه می‌کردند که قدرت پایین پلی‌استیشن3 و ایکس‌باکس360 دست آنها را برای پیشرفت گرافیکی عناوین خود بسته و این محدودیت به غیر از نسخه‌های کنسولی، روی نسخه PC هم تاثیرگذار بوده است. یکی از مشهورترین شخصیت‌هایی که بارها نکته مذکور را گوشزد کرد، سوات یرلی (Cevat Yerli)، مدیر و طراح برجسته و دوست‌داشتنی شرکت Crytek بود. موتور گرافیکی قدرتمند Cryengine که توسط این طراحان آلمانی شکل گرفته است، پس از موتور گرافیکی Unreal (از شرکت Epic Games) مشهورترین موتور گرافیکی مورد استفاده در طراحی بازی‌های ویدیویی به‌شمار می‌آید. از بازی کرایسیس (Crysis) می‌توان به‌عنوان نمونه بارز قدرت این موتور گرافیکی نام برد. نسخه ابتدایی کرایسیس به علت بار پردازشی بالا در ابتدا تنها به پلتفرم PC اختصاص داشت، اما سوات یرلی و همکارانش که خود را از یک بازار پرفروغ محروم می‌دیدند، تصمیم گرفتند در نسخه دوم موتور گرافیکی خود کاری کنند که کنسول‌های خانگی هم از عهده پردازش بازی برآیند. کرایسیس3 در سال 2013 روانه بازار شد؛ بازی‌ای که با نسخه سوم Cryengine طراحی شده بود و اختلاف گرافیک آن روی PC و کنسول‌های خانگی به‌خوبی از قدیمی بودن این دستگاه‌ها خبر می‌داد. سرانجام 2 غول عرصه فناوری نسل جدید کنسول‌های خانگی خود را روانه بازار کردند و مایکروسافت برای نشان دادن قدرت کنسول جدید خود دست به دامان Crytek شد؛ شرکتی که تا به حال بر ضعف کنسول‌های خانگی خرده می‌گرفت، اما حالا مامور ساخت یک عنوان انحصاری برای ایکس‌باکس وان شده بود. به این ترتیب، بازی رایز: فرزند روم همزمان با عرضه کنسول روانه بازار شد؛ عنوانی متفاوت از سه اثر دیگر سوات یرلی که همه در ژانر تیراندازی اول شخص بودند. از همان ابتدا و با نمایش تریلر و تصاویر بازی مشخص بود که این عنوان، غول گرافیکی بازی‌های ویدیویی لقب خواهد گرفت و یکه و تنها بر بالای قله خواهد ایستاد، اما بی‌تجربگی در ساخت بازی‌های ژانر بزن و بکش (Hack‌ and Slash) مهم‌ترین عاملی بود که می‌توانست به بلای جان رایز مبدل شود. خوشبختانه پس از یک‌سال رایز از حالت انحصاری خارج و نسخه PC آن هم روانه بازار شد تا حداقل بازی‌کننده‌های ایرانی به لطف نبود قانون کپی‌رایت بتوانند با هزینه کمتری این عنوان را تجربه کنند؛ هرچند با توجه به سیستم مورد نیاز برای اجرای بازی، این هزینه چندان هم کم نیست.

با گذشت یک‌سال از عرضه نسخه ایکس‌باکس وان، به احتمال زیاد خبر دارید که امتیاز متوسط رایز نتوانست به بیش از 6 برسد، اما چرا از آن نمایش جذاب نمایشگاه E3‌ سال 2013 چنین عنوان متوسطی به دست آمد. در نمایش نخست رایز و با دیدن آن صحنه جذاب پیاده شدن سربازان از کشتی‌ها و نبردهای سینمایی‌گونه، به نظر می‌رسید این عنوان انحصاری ایکس‌باکس وان به نشانه اقتدار و برگ برنده کنسول مبدل شود، نه پاشنه آشیل آن. در حقیقت اگر بازی به یک یا دو ساعت محدود می‌شد، می‌توانستیم بگوییم گیم‌پلی آن بی‌نظیر است اما تکرار مکررات چیزی است که به مرور از هیجان این گیم‌پلی در ابتدا فوق‌العاده، می‌کاهد و در آخر چیزی از هیجان آن باقی نمی‌گذارد. سیستم نبرد رایز شاید تنها خلاقیت به‌کار برده شده در بازی است. طراحان بازی برای به وجود آوردن این خلاقیت ساعت‌ها کار کرده‌اند و با به‌نتیجه رسیدن کار با خود گفته‌اند همین کافی است و باقی‌مانده زمان خود را روی پیشرفت گرافیک متمرکز کرده‌اند. این سیستم همانند عناوین مشابه از دفاع، ضربه سبک و سنگین تشکیل شده اما خلاقیت مذکور پس از وارد کردن ضربه‌های پی‌درپی و خسته شدن حریف پدیدار می‌شود. در این حالت و با نمایش علامت اسکلت بالای سر حریف، نوبت به استفاده از حرکت پایان‌دهنده می‌رسد که با استفاده از آن در جلوه‌ای سینمایی بازی به حالت حرکت آهسته رفته و شما برای انجام حرکت پایان‌دهنده باید کلیدهای ضربه سبک و سنگین را به ترتیب خواسته‌شده بزنید. برخلاف انتظار، اگر کلیدها را اشتباه بزنید اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد و حرکت پایان‌دهنده ادامه پیدا می‌کند و تنها اتفاق بدی که رخ می‌دهد این است که جایزه کمتری دریافت می‌کنید. این جایزه می‌تواند به شکل پر کردن نوار خون، نوار فوکوس یا به‌دست آوردن امتیاز بیشتر برای استفاده در درخت پیشرفت‌ها باشد. مقایسه کنید با حرکات مشابه در عنوانی همچون خدای جنگ که یک کلید اشتباه زدن برابر بود با شکست‌خوردن حرکت؛ ویژگی‌ای که سبب می‌شد بازی‌کننده با دقت بیشتری روی نبردها متمرکز شود و به تبع آن سطح هیجان بالاتر رود. حرکات پایان‌دهنده بسیار زیبا هستند، اما تعداد آنها کم است و به همین دلیل طولی نمی‌کشد که شکل تکراری به خود گرفته و جذابیت آنها به حداقل می‌رسد. تا آخر بازی این سبک از نبرد بخش عمده‌ای از گیم‌پلی را تشکیل می‌دهد و متاسفانه درخت پیشرفت‌ها تاثیر چندانی در گیم‌پلی ندارد تا برای چند لحظه هم که شده نفس تازه‌ای به آن بدمد. قسمت فرماندهی سربازان بخشی دیگر از گیم‌پلی است که در زمان رویارویی با کمانداران دشمن و برای هدایت سربازان در عبور از این موقعیت خطرناک به وجود می‌آید. صدای برخورد تیرها به سپرها و فریاد نیروزای ماریوس در هدایت سربازان برای پرتاب نیزه‌ها کمک می‌کند تا شما ابهت و شکوه سپاه روم را با تمام وجود احساس کنید. نبرد با غول‌های بازی که چندان هم زیاد نیستند شبیه به هم هستند و غول‌ها به‌جز قدرت ضربه بیشتر برتری دیگری نسبت به سربازان خود ندارند. در کل رایز بازی ساده‌ای است و حتی این غول‌ها هم نمی‌توانند آن‌گونه که انتظار می‌رود بازی‌کننده را به چالش بکشند. با جای‌ خالی دادن‌های ساده و استفاده از فرصت‌ها به‌راحتی و حتی بدون برداشتن یک خراش کوچک می‌توان یک فرمانده ارشد وحشی‌ها را از پای در آورد.

به‌نظر می‌رسد داستان بازی از فیلم مشهور گلادیاتور اقتباس شده یا حداقل شباهت زیادی به آن دارد. داستان بازی توسط کات‌سین‌های مهیج با گرافیک خیره‌کننده روایت می‌شود که می‌توان از آن به‌عنوان درخشان‌ترین ویژگی بازی نام برد. گرافیک رایز بالاترین گرافیکی است که تا به حال در میان بازی‌های ویدیویی دیده‌اید و این ویژگی برجسته به لطف استفاده از نسخه چهارم موتور گرافیکی CryEngine ممکن شده است. شک نکنید یکی از دلایل انتشار نسخه PC، نمایش هر چه بهتر قدرت نسل جدید این موتور گرافیکی بوده است. طراحی کاراکترها و حرکات آنها به اندازه‌ای طبیعی و باورپذیر است که اگر کسی متوجه نشود شما در حال بازی کردن هستید، تصور می‌کند وقت خود را با تماشای یک فیلم ‌سینمایی تاریخی سپری می‌کنید. محیط‌های بازی متنوع‌اند و یکی از یکی بهتر و تماشایی‌تر طراحی شده‌اند؛ به‌خصوص محیط جنگل که در تخصص Crytek است. شهر روم بسیار طبیعی و باشکوه طراحی شده و دوست دارید ساعت‌ها در این محیط بگردید و مانند یک موزه تاریخی از دیدن ساختمان‌ها و سنگواره‌های عظیم‌الجثه آن لذت ببرید.

رایز از لحظات باشکوه و در نقطه مقابل آن لحظات ضعیف و ناامیدکننده پر شده است. نمودار گیم‌پلی بازی دقیقا یک نمودار سینوسی است که لحظه‌ای در اوج و لحظه دیگر در روی محور و لحظه دیگر در زیر محور قرار دارد. همانند کیلزون، رایز هم قربانی عجله مایکروسافت و البته تاکید بیش از اندازه Crytek بر نمایش قدرت موتور گرافیکی خود شد، غافل از اینکه این روزها دیگر بازی‌کننده‌ها با گرافیک تنها، راضی نمی‌شوند. اگر به‌دنبال عنوانی برای آزمایش قدرت پردازشی رایانه خود هستید یا می‌خواهید با بالاترین گرافیک موجود در دنیای بازی‌های ویدیویی آشنا شوید، رایز گزینه بسیار خوبی است ام